Οι Destiny’s Child επανενώθηκαν στο φινάλε του «Cowboy Carter Tour»
Η Kelly Rowland και η Michelle Williams ανέβηκαν στη σκηνή δίπλα στην Beyoncé για ένα εκρηκτικό medley, σε μία βραδιά γεμάτη εκπλήξεις με καλεσμένους και τους Jay-Z και Shaboozey.
Η περιοδεία «Cowboy Carter and the Rodeo Chitlin’ Tour» της Beyoncé ήταν από μόνη της ένα ιστορικό γεγονός, αλλά η Queen Bey φρόντισε το φινάλε της να μείνει πραγματικά αξέχαστο.
Το βράδυ του Σαββάτου 26 Ιουλίου, στην 32η και τελευταία συναυλία της στο Λας Βέγκας, και ενώ το σόου πλησίαζε στο τέλος του, το κοινό προκάλεσε σεισμό στο στάδιο όταν είδε την Kelly Rowland και τη Michelle Williams να ανεβαίνουν στη σκηνή.
Οι Destiny’s Child, το εμβληματικό γυναικείο συγκρότημα που άλλαξε την ποπ μουσική, ενώθηκαν ξανά.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το θρυλικό τρίο εμφανιζόταν μαζί στη σκηνή από τη θριαμβευτική εμφάνισή τους στο Coachella το 2018, όπου η Beyoncé ήταν και πάλι headliner.
Από την τελευταία τους επίσημη περιοδεία το 2005, οι επανενώσεις τους υπήρξαν ελάχιστες και πάντα πολυαναμενόμενες, κάνοντας τη χθεσινοβραδινή έκπληξη ακόμα πιο πολύτιμη.
Η στιγμή της έκρηξης ήρθε μετά από περίπου 40 τραγούδια. Χωρίς καμία προειδοποίηση, οι Destiny’s Child συναντήθηκαν και πάλι τη σκηνή για να ερμηνεύσουν την επιτυχία τους «Lose My Breath» από το 2004.
Η Beyoncé δεν χρειάστηκε πολλά λόγια για να τις παρουσιάσει. Μια φράση ήταν αρκετή: «Destiny’s Child, bitch».
Το τετράλεπτο, γεμάτο ενέργεια medley συνεχίστηκε με το «Energy» από το άλμπουμ «Renaissance» της Beyoncé. Οι τρεις τους εκτέλεσαν άψογα το περίφημο «mute challenge» του τραγουδιού, με την Kelly Rowland να βάζει παιχνιδιάρικα το δάχτυλό της στα χείλη ψιθυρίζοντας «Shut up», δίνοντας ταυτόχρονα νέο νόημα στον στίχο «just me and my crew – big energy!».
Το φινάλε της εμφάνισής τους, όπως ήταν αναμενόμενο, ήρθε με τον απόλυτο ύμνο τους «Bootylicious».
Οι πιστοί θαυμαστές είχαν λόγους να ελπίζουν σε μία τέτοια στιγμή, καθώς η φιλία των τριών γυναικών παραμένει ισχυρή όλα αυτά τα χρόνια.
Τον περασμένο Ιανουάριο, είχαν τραγουδήσει μαζί το «Happy Birthday» στο πάρτι για τα 50ά γενέθλια του συζύγου της Kelly Rowland, Tim Weatherspoon.
Επιπλέον, και τα πέντε αρχικά μέλη του συγκροτήματος παρευρέθηκαν στην πρεμιέρα της συναυλιακής ταινίας «Renaissance: A film by Beyoncé», ενώ λίγο αργότερα η Bey και η Rowland στήριξαν τη Williams στην πρεμιέρα της παράστασής της «Death Becomes Her» (Ο Θάνατος Σου Παέι) στο Broadway.
Η ελπίδα υπήρχε, αλλά η εκπλήρωση της «μοίρας» ήρθε στην τελευταία δυνατή στιγμή.
Η βραδιά, ωστόσο, είχε κι άλλες εκπλήξεις. Ο Shaboozey ανέβηκε στη σκηνή για να ερμηνεύσει μαζί με την Beyoncé το ντουέτο τους «Sweet Honey Buckin’» από το «Cowboy Carter».
Σε μία έξυπνη στιλιστική αναφορά, ο Shaboozey φορούσε ένα παντελόνι με την αμερικανική σημαία, σε μία αναφορά σε μία παλιά, εμβληματική εμφάνιση των Destiny’s Child.
Στη σκηνή ανέβηκε και ο σύζυγός της Beyoncé, Jay-Z, για να τραγουδήσουν μαζί το «Crazy in Love» και το δικό του «N–=-s in Paris», μία εμφάνιση που, αν και λιγότερο σπάνια σε σχέση με τις άλλες, αποτέλεσε το ιδανικό κερασάκι στην τούρτα για το κοινό του Λας Βέγκας.
Στις τελευταίες στιγμές της συναυλίας, η Beyoncé απευθύνθηκε στο κοινό με ένα μήνυμα δύναμης: «Ποτέ μην ζητάτε άδεια για κάτι που ήδη σας ανήκει», είπε.
Και έκλεισε, λέγοντας: «Ο Θεός να σας ευλογεί, οδηγήστε με ασφάλεια στο σπίτι, σας ευχαριστώ για απόψε! Ευχαριστώ όλους όσοι δούλεψαν τόσο σκληρά για να το κάνουν αυτό πραγματικότητα. Είμαι τόσο βαθιά ευγνώμων».
Το φινάλε του «Cowboy Carter Tour» δεν ήταν απλώς το τέλος μιας περιοδείας, αλλά μία γιορτή ολόκληρης της καριέρας της Beyoncé.
Η επανένωση των Destiny’s Child αποτέλεσε τη συναισθηματική κορύφωση της βραδιάς. Ήταν ένας φόρος τιμής στις ρίζες της, στην αδελφική φιλία που την εκτόξευσε στην κορυφή και ένα ανεκτίμητο δώρο στους θαυμαστές που μεγάλωσαν με τη μουσική τους.
Περισσότερο από απλή νοσταλγία, η εμφάνιση απέδειξε ότι η χημεία τους είναι διαχρονική και ότι ορισμένοι δεσμοί στη μουσική είναι πραγματικά άθραυστοι. Ήταν το τέλειο, συμβολικό κλείσιμο για το κεφάλαιο του «Cowboy Carter», μία βραδιά όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της μουσικής συναντήθηκαν εκρηκτικά στη σκηνή.
πηγή: postmelody